UAKTYWNIANIE I REHABILITACJA PRZEWLEKLE CHORYCH

W stanie zdrowia wielu przewlekle chorych ludzi, nawet i takich, którzy byli zmuszeni do dłuższego przebywania w łóżku, może zajść pod wpływem leczenia taka poprawa, że chorzy ci stają się zdolni do samodzielnego zadbania o siebie, do samodzielnego poruszania się, do spełniania czynności związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego lub’do współdziałania w tych zajęciach. Jeżeli lekarz przewiduje możliwość tego rodzaju zwrotu w życiu chorego (chociażby tylko na ograniczony przeciąg czasu) — do zadań opiekuna będzie naturalnie należeć także i pomoc w uaktywnianiu chorego.

Montaż podłóg Warszawa
http://vipparkiet.pl/
Montaż podłóg i parkietów w Twoim wnętrzu.
Odwiedź nasz salon VIP Parkiet w Warszawie.

Usamodzielnienie przewlekle chorego jest zadaniem bardzo wdzięcznym, aczkolwiek nierzadko dość trudnym do zrealizowania. Na przeszkodzie stoi nie tylko brak sił fizycznych, potęgowanie się bólów i trudności uruchomienia członków odwykłych od ruchu, ale także często niewiara chorego we własne możliwości i strach przed dodatkowym cierpieniem. Najważniejszą a zarazem najtrudniejszą rzeczą, jest pokonanie tych właśnie psychicznych oporów. Trzeba tutaj łagodnie, ale i uparcie pobudzać chorego do wysiłków, które z oczywistych względów nie przyjdą mu łatwo. Trzeba do tego dążyć perswazją, zachętą, czasem nawet wprost pochlebstwem skłaniając chorego do odważania się na stopniowo coraz rozleglejsze ruchy. Trzeba cierpliwie mu tłumaczyć konieczność i celowość ożywienia własnych mięśni i stawów, pobudzenia przez ruch krążenia krwi, usprawnienia pracy przewodu pokarmowego (uregulowania się wypróżnień). Trzeba krok po kroku zwiększać niepostrzeżenie zakres wymagań, z całą cierpliwością i wyrozumiałością dla oporów chorego, nie ustępując jednak od wytkniętego celu.